Afstand

Mijn ouders wonen in Portugal. Het is nog geen drie uur vliegen naar Lissabon en vervolgens een half uurtje met de auto naar hun woonplaats Estoril. Je bent er zó. Mijn zusje woont een stuk verder weg: in China. Daar vlieg ik nooit zomaar naartoe, maar gelukkig komt zij regelmatig naar Nederland, dus het voelt dan ook best dichtbij. Een goede vriend woont in Malawi. Niet naast de deur, maar toch: nog geen tien uur vliegen. “Kom een keer langs! Je bent er voor je het weet!” Een vriendin van ons reist vaak en graag; ze zit op het moment in India. Ze wil nu wel naar huis, maar eenvoudig is dat niet. Een andere dierbare vriendin, en tevens onze eindredacteur, woont met haar partner in Griekenland. Heerlijk op zo’n fijn Grieks eiland aan de azuurblauw zee. “Je bent altijd welkom”, schreef ze toen ze vorig jaar vertrok. “De reis is goed te doen.” De grootouders van mijn dochter zijn aan het overwinteren in Spanje. Ook om de hoek, vonden we kort geleden nog. Anderhalve dag rijden en ze zijn weer thuis. En last but not least: ik werd verliefd op iemand die in Utrecht woont. “Lekker dicht bij Bussum”, dacht ik nog, toen ik hem leerde kennen.

Het voelt op dit moment allemaal enorm ver weg. Mijn dochter Josephine woont in Rotterdam en die stad heeft nog nooit zo ver weg gevoeld. Zelfs Amsterdam lijkt niet meer naast de deur. Utrecht voelt als de andere kant van de wereld. Afstand is ineens heel relatief. We richten de blik veel meer om ons heen. Er is meer, in mijn geval nóg meer, contact met de buren. Er worden boodschappen voor elkaar gedaan, er wordt gezwaaid. We maken – op veilige afstand – een praatje met elkaar, letten op de oudere buurvrouw. Er is behoefte aan contact, aan verbinding.

Op het moment dat ik deze column schrijf, ben ik jarig. “Heb je nog wensen?” vragen mensen normaal gesproken. “Nee, ik heb alles al”, is dan meestal het antwoord. Ik krijg enorm veel lieve berichtjes, maar nog niemand heeft me gevraagd of ik nog wensen heb. Dat is jammer, want dit jaar heb nou juist wél wat te wensen. Behalve, natuurlijk, vrede op aarde en een goede gezondheid voor iedereen, wens ik uit de grond van mijn hart dat de vrienden van me die al ziek zijn van het coronavirus, heel snel beter worden. Ik wens dat we met z’n allen overeind blijven, elkaar in de lucht houden, lief blijven voor de ander.

En ik wens vooral dat er snel, ooit, geen afstand meer is. Net als eerst.